EGUZKILOREA

Ez da harritzekoa landare honen jatorriaz hitz egiten diguten istorioak aurkitzea, beti justifikatuz bere ingurunetik erauzi eta gurekin batera eraman nahi dugula guztion aurrean erakusteko.

Bertan, ondo bereizitako bi zati aurkitzen ditugu: bere hosto arantzadunak eta urrezko lorea, EGUZKI astroaren irudikapena bera, zeinengandik bizi irauteko beti egon baikara.

Inspirazioak, beti begiratzen dugun begietan oinarriturik, defentsa-kontakizunak eman zizkigun (bere pintxoei erreparatuz), baita istorio argitsuagoak ere, bere urrezko lorea bezala.

Elezahar horiek gutxi gorabehera ilunak edo itxaropentsuak diren garaietan kokatzen gaituzte; beldur- edo hazkunde-garaietan.

Ni istorio horietako batekin geratu naiz, oso aspaldikoa, AMALURRA, geure unibertsoaren babesle eta erdigune bezala ikusten genuenekoa.

Fabulak argi eta garbi erakusten du gizakien beldurra; baldintza hori guregan onartzen du eta konponbidea kontzientzian eta gertuko naturan bilatzen du. Horrela, sinbolo baten bidez, arazoa desegitea lortzen du. Horrela, sinbolo baten bidez, arazoa desegitea lortzen du.

Istorio sinplea da, bigarren asmorik gabea, ondorengo interpretazio lausoagoen aurrekoa, ilunpetan oinarritua eta ez argian.

“Gizakiak laguntza eskatzeko joan ginen Amalurraren bila. Izututa geunden hainbeste iluntasunen artean.

Lurrak, gure beldurra arintzeko, EGUZKIA sortu zuen eta gizakiak hobeto bizi izan ginen. Baina arratsean, ilunpeak dena hartzen zuen berriro, eta haren atea jotzera joan ginen berriro irtenbide bat eskatzera. Gure ama Lurrak, berriz ere, gaueko argia bilatu zuen, ILARGIA sortuz.

Orduan ikusi genuen, argia egon arren, beldurra sentitzen genuela gure baitan, eta hirugarrenez Lurrari galdetu genion:

-Ama Lurra, Eguzkia eta Ilargiaren ama, ez duzu erremediorik?

Orduan Lurrak EGUZKILOREA eman zigun gogorarazteko argia beti dagoela, bilatzen badugu, geure baitan”.

Nirekin kontaktatu informazio gehiago eskatzeko edo enkargu berezi bat egiteko. Mila esker.