Forma urtzea

Forma inguratzen duen zerbait da, barnekoa, bere barrua definitzen duena, bizi zaion esentzia. Forma ederra da, bera baino askoz gehiago delako.

Baina, bitxia bada ere, mugei arretaz begiratzen diezunean, desagertzen hasten da, esanez: “Ez duzu dena ikusten”. Orduan, disoluzio horretan, ihes egiten uzten die argiari, eratzen duen energiari, eusten dion soinu dardaratiari. Orduan, naizen behatzaile xumeak, betiko aldatzen du bere ikusmoldea. Plastikotasuna zurruna zirudienaz jabetzen da, eta desagertzen den bitartean, existitzen jarraitzen du.

Nola adierazi formaren disoluzioa materia eta hitzak erabiliz?