Atzo berriro gertatu zen. Testu hau idazteko asmoa nuen, eta berriro pasatu zen.
Pieza bat amaitzen dudanean, ziur nago bere patua martxan jartzen dela. Energia bat isurtzen hasten da eta sentitu dezaket. Hortik aurrera, berarentzat gertatzen dena ez da kasualitatea izango. Hasieratik dagoen lotura da, eta, beraz, azkenean, dagokion pertsonarekin ezinbestean topo egiten da. Ezin eutsizko gezikada bat bezalakoa da, une zirraragarria niretzat, momentu horretan bertan nagoenean. Hori dela eta, errazagoa da nire zati txiki hori agurtzea.
Seguru askori gehiegi irudituko zaiola hau dena. Batzuek bakarrik ulertuko dute, eta haiekin ospatu nahi dut gauzak diren bezalakoak izatea, hain errazak eta naturalak funtsean.
Atzo bi pertsona aurkitu nituen, benetan argitsuak, zalantzarik gabe pieza horiek sortu nituenak. Bere oskolean hainbat urtez ia babesturik egon ziren obrak, arima horiek berehala aurkitzeko argitara atera ziren egunera arte.
Eskerrak ematen ditut bizitzaren eta artearen magiaren lekuko izateagatik, beren efektu bikainekin batzuetan erortzen garen amildegi huts honetatik ateratzeko gai baitira.
