Lerro hauek idaztera bultzatu nauen MUSA nekaezin batekin konbitzen dut.
Etengabe eragiten dit proposamen ilusionagarriekin, gauzatu beharreko ideia berriekin.
Bere gosea aseezina da Behin lanean hasteko konbentzitu nauenean, erretiratu egiten da, bakarrik uzten nau zeregin guztiarekin, eta bitartean agerpen txikiak egiten ditu asmo berriekin distraitzeko. Esaten dit: “Utzi hori, begira interesgarria den honi…”
Bere interesa berritasuna da, eta bost axola gainerakoa.
Agian niretzat bakarrik izango da, edo enplegatu anitzentzat, hara eta hona ibiliz, era guztietako artisten artean gogoa presaka banatuz.
Berak (ondo ezagutzen dut), alde bat alaitasun sakon eta barea du, eta bestea, berriz, sustrai tristeak. Guztiarekiko sentsibilitate erradikala du, eta haren adierazpena ezin da erretratatu.
Dena dela, ni aurrerantz bultzatzen nau bizitzaren harian, amildegira begiratzeko astirik gabe. Begirada beti aurrera, bistaratuz, arreta orainaldian eta bihotza ilusioz dardarka.
Hori bai, denboraldiren batean telebista eta beste pantaila batzuk sobera ikusten baditut, etxetik joaten da. Bere hutsunea sentitzen dut, barruan uzten nauen isiltasunagatik eta betetzen ari zaidan penagatik.
Zalantzarik gabe, nire MUSArekin gelditzen naiz.
Eta zu?
Leave a Reply